Zwemles
Zwemmen in de Spaarndammerbuurt
Een
zwemdiploma was vroeger een kostbaar bezit. Zwemles was alleen
betaalbaar voor beter gesitueerden. De meeste mensen konden niet zwemmen
en er vonden nodeloos veel verdrinkingen plaats. Een bewoner van
Lauriergracht omstreeks 1920 kreeg zelfs de bijnaam de Dirk de
Waterduiker, omdat hij tientallen kinderen van de verdrinkingsdood wist
te redden. Het schoolzwemmen werd in Amsterdam pas na de Tweede
Wereldoorlog ingevoerd.
Het eerste Amsterdamse zwembad dat met recht die naam mocht voeren, de
‘Zwemschool aan het IJ’, opende in 1846 aan de Westerdoksdijk. Het was
decennialang alleen voor mannen bestemd, pas veel later kwam er een
apart damesbad bij. Tot aan de jaren twintig werden nog enkele zwembaden
in gebruik genomen, zoals het Schinkelbad in 1917.Maar de gemeentelijke zwemgelegenheden waren allemaal openluchtbaden waarvan de waterkwaliteit te wensen overliet: men zwom gewoon in een afgeschot deel van de openbare wateren waarin ook de scheepvaart plaatsvond.
In 1957 is het Brediusbad feestelijk geopend.
Lokatie Brediusbad
Waarna het een feest was om van het bad gebruik te mogen maken.
Ondertussen is er veel veranderd in de omgeving én met het Brediusbad.
 |  |
De ingang van het Brediusbad werd van de Zaanstraat verplaatst naar de Spaarndammerdijk.
En aangepast aan de moderne eisen.
Een hotel heeft een gedeelte van het grond van het Brediusbad in gebruik genomen.
De Amsterdam Art-Hotel
Geen opmerkingen:
Een reactie posten